Bergamo – Limone sul Garda

Chcesz wesprzeć naszego bloga? Postaw nam wirtualną kawę!

Trasa Bergamo Riva Del Garda brzegiem Jeziora Garda

Iseo

Mimo że tego lata objedziemy sporo jezior, to dopiero dziś zawitamy nad pierwsze z nich. Jest to Lago di Iseo, które oglądamy w miejscowości o tej samej nazwie – Iseo. Robi wrażenie, chyba zresztą jak każde otoczone górami jezioro polodowcowe we Włoszech. Za wiele zwiedzania w Iseo nie planujemy, ale chcemy po prostu nacieszyć się krajobrazem. Siadamy więc w kawiarni z odpowiednim widokiem na jezioro i rozmawiając, zerkamy na przepływające po nim od czasu do czasu łódki.

Lago di Iseo

La Manèga

La Manèga to nie miejscowość, ale nazwa winnicy do której jedziemy, żeby spróbować i kupić tutejszy odpowiednik szampana – Franciacortę. Winnica leży na wzgórzach niedaleko miasta Gussago i dotarcie tam wymaga jechania dość wąską drogą, która wcale nie wygląda tak, jakby prowadziła do miejsca, gdzie można kupić wino. Mamy jednak nadzieję, że Internet i nawigacja się nie mylą i jedziemy dalej. Na końcu drogi znajduje się brama z domofonem, która wygląda na bramę do zwykłego domu. D. dzwoni i mówi, że chcemy kupić wino. Po tych słowach brama się otwiera, wjeżdżamy za bramę i parkujemy samochód w miejscu, z którego widać całe miasto. Gospodarz wita nas uściskiem dłoni i zaprasza do stołu. Przynosi butelkę białego wina La Manèga, którą otwiera, a jego żona częstuje nas pieczywem. Dziewczyny dostają po kieliszku, a kierowca, jak zwykle poszkodowany, może się jedynie napatrzeć, ewentualnie wziąć mały łyczek. Winiarza najwyraźniej cieszy to, że dziewczyny próbują rozmawiać z nim po włosku. Opowiada nam trochę o winie, mówi, że produkcja jest identyczna jak szampana francuskiego, jednak jego cena: nie kosztuje 50 euro, a „tylko” 14. Jak na pytanie skąd jesteśmy odpowiadamy, że z Polski opowiada nam historię o tym, jak pracował kiedyś w Warszawie, co dobrze wspomina. Zabiera nas też do piwniczki i pokazuje winnicę, zdradza też więcej szczegółów na temat procesu produkcji. Kupujemy od niego kilka butelek i gdy chcemy dopłacić za degustację ten stanowczo się wzbrania i mówi – ja zapraszam. Żegnając się z nami winiarz unosi dłoń z palcami ułożonymi w literę V i mówi „Viva Polonia!”.

Winnica la Manega i Franciacorta

Widok z winnicy la Manega

Brescia

Po południu dojeżdżamy do Brescii. Kolejny nasz cel obfituje w zabytki skupione w centrum miasta. Podchodzimy pod wpisane na listę Unesco ruiny Forum Romanum a następnie podziwiamy nową i starą katedrę. Niestety w starej katedrze lada moment odbędzie się ślub, więc możemy spędzić w środku zaledwie kilka minut.

Brescia

Brescia – ruiny Capitolium na Forum Romanum

Piaggio w Brescii

Jezioro Garda

Z Brescii udajemy się już prosto nad Gardę. Gdy tylko zaczynamy się zbliżać do jeziora, rozglądamy się za miejscem, gdzie moglibyśmy zaparkować i choć na chwilę dotknąć wody. Znajdujemy się na południowo zachodnim brzegu Gardy, gdzie jezioro jest najszersze. Niesamowite jest to, że zupełnie nie widać tu drugiego brzegu, a na wodzie pojawiają się całkiem spore fale, jak na morzu. Siedzimy więc chwilę na brzegu, znów ciesząc się przyjemnym szumem wody.

Lago di Garda

Ruszamy w dalszą trasę wzdłuż jeziora. Jedynie na chwilę oddalamy się od niego, żeby wyjechać pod klasztor Eremo Di Montecastello. Klasztor znajduje się na wysokim wzniesieniu, więc widok z niego powinien być świetny. Droga jest wąska i kręta tak, że niekiedy trzeba zakręt brać na dwa razy. Niestety na miejscu okazuje się, że bramy klasztoru są już zamknięte i jedyne co nam pozostaje to wspinanie się na murek.

Trasa nad Lago di Garda

Lago di Garda

Trasa nad Lago di Garda

Eremo di Montecastello – podjazd

Eremo di Montecastello – widok na jezioro Garda

Limone sul Garda

Zanim dojedziemy do hotelu, robimy sobie jeszcze przystanek w Limone sul Garda, jednym z bardziej znanych miasteczek nad jeziorem. Jest już dość późno, a my coraz intensywniej myślimy o jedzeniu, więc robimy sobie tylko krótki spacer po Limone i zasiadamy w jednej z restauracji. Wybieramy miejsce z muzyką na żywo. Wybór przypadkowy, ale okazuje się być świetny, bo jak czytamy w menu, kucharz ma też drugą restaurację z gwiazdką Michelin, a do tego serwują tu potrawy z miejscowych ryb. Kiedy dostajemy dania, to jeszcze mocnej utwierdzamy się w przekonaniu, że warto było tu przystanąć.