Nürburgring Nordschleife

Nürburgring Nordschleife to jedno z najbardziej znanych miejsc wśród miłośników motoryzacji. Bez znaczenia czy ktoś interesuje się wyścigami czy motoryzacją ogólnie. Ten dwuczęściowy tor wyścigowy jest miejscem gdzie rozgrywają się m.in. zawody F1 czy 24-godzinny wyścig Nürburgring. Producenci testują tu nowe sportowe samochody i walczą o rekord w swojej kategorii, którym będą mogli się póżniej chwalić. Jest to też miejsce, którego może doświadczyć każdy. Wystarczy kupić bilet za 25€ (30€ w weekend), przyjechać w godzinach jazd turystycznych i można ruszać na okrążenie po północnej pętli – Nordschleife. Tak było w naszym przypadku. Poniżej dowód:

Podczas jazd turystycznych bardzo obecni są fotografowie, którzy zrobią nam dziesiątki zdjęć. Te następnie można kupić na stronie racetracker.de. Nie inaczej było w naszym przypadku. Powyższe zdjęcie zostało zrobione podczas pierwszego okrążenia, w sekcji Hohe Acht. Fotograf to Eifelszene_Eventphotographie.

Naszą wizytę zaplanowaliśmy na 29 sierpnia, co wypadało w niedzielę. Taki dzień najbardziej nam pasował do planu podróży. Żeby uniknąć typowo niedzielnego tłoku postanowiliśmy być na miejscu o godzinie 9 rano, czyli w momencie rozpoczęcia jazd turystycznych tego dnia. Prognozy od jakiegoś czasu nie były łaskawe i na niedzielę zapowiadano deszcz, czyli kiepskie warunki do jazd po torze wyścigowym. Wyruszając z Mozeli mamy jeszcze skrawek nadziei, że padać zacznie po naszej wizycie na torze, jednak na miejscu te nadzieje zostają rozwiane. Nie można tego nazwać ulewą, ale deszcz pada nieustannie.

Robimy krótki przystanek przy części GP i sklepach z akcesoriami oraz pamiątkami, gdzie kupujemy magnesy oraz naklejki i dziwimy się panującymi pustkami. Dziś jest Ferrari Racing Days na torze GP, a na parkingu same wolne miejsca. Co najwyżej kilka Porsche z wypożyczalni.

Głupio by jednak było wizytę w tak legendarnym miejscu, z powodu byle deszczu, zakończyć na kupnie dupereli. Dlatego udajemy się pod wjazd na pętlę północną, kupujemy bilet, podjeżdżamy pod bramki rozpoczynamy pierwszą przygodę z Nürburgring Nordschleife.

Największym plusem wczesnej godziny i opadów deszczu jest znikomy ruch na torze. Przy bramkach nie spotykamy żadnego samochodu, a na całym okrążeniu nie więcej jak dziesięć pojazdów. Daje to duży komfort jazdy po tym cholernie krętym torze.

Jazda po Nürburgring Nordschleife

Dziennikarze i miłośnicy Nürburgring spierają się o to ile na Nordschleife jest zakrętów. Padają liczby od 73 do 154, czyli całkiem spora rozbieżność. Ilość nie ma jednak znaczenia, bo po prostu jest ich wystarczająco, żeby zapewnić wyzwanie dla profesjonalnych kierowców oraz mnóstwo frajdy dla takich amatorów jak my.

Trzeba jednak przyznać, że w trakcie jazd turystycznych Nordschleife to relatywnie bezpieczne miejsce. Panuje tu duża kultura jazdy i kierowcy stosują się do obowiązujących zasad. Podobnie jak w przypadku dróg publicznych, należy trzymać się prawej strony jezdni a wyprzedzać można jedynie z lewej strony. Wszyscy zdają się obserwować lusterka i gdy tylko zbliża się szybszy pojazd rezygnują z optymalnej linii toru, zjeżdżają na prawo i włączają prawy kierunkowskaz. Dla wyprzedzającego to znak, że dany kierowca widzi zbliżający się samochód i pozwala się bezpiecznie wyprzedzić. Wokół toru znajdują się obserwatorzy, tzw. marshalle, którzy obserwują tor i raportują niebezpieczne zachowania. Niestosowanie się do zasad może się więc skończyć np. banem wstępu na tor. Nikt nie chce przerywać zabawy, więc praktycznie każdy się do zasad stosuje. W efekcie często padają zdania, że ludzie czują się na Nürburgringu bezpiecznej niż na autostradach.

Wypadki oczywiście się zdarzają i wtedy należy się stosować do zaleceń marshallów – np. gdy machają żółtą flagą należy ograniczyć prędkość do 50 km/h i zakazane jest wyprzedzanie. Poszkodowanym raczej do śmiechu nie jest – trzeba będzie zapłacić za lawetę, wymianę barierek energochłonnych oraz oczywiście za naprawę samochodu. Może się i zdarzyć, że tor będzie zamknięty przez jakiś incydent na dłuższą chwilę, np. przez godzinę. Warto to wziąć pod uwagę przy planowaniu wyjazdu.

Wracając do jazdy: niby pierwszy raz prowadzę samochód po Nürburgring Nordschleife, ale nie potrafię się oprzeć wrażeniu, że całkiem nieźle znam to miejsce. Intuicyjnie wiem jakiego zakrętu zaraz się spodziewać, jaki będzie miał profil, albo tego, że po wyjściu z niego czeka mnie długa prosta. Wszystko to za sprawą niezliczonych godzin spędzonych na Nordschleife w Gran Turismo Sport. Zdecydowanie warto potrenować na dowolnej formie simracingu przed wyruszeniem na północną pętlę.

Trzeba przyznać, że gra całkiem nieźle odwzorowuje rzeczywisty przebieg toru. Wspomniany układ zakrętów wydaje się być identyczny, hopki są na swoim miejscu i nie brakuje też spodziewanych przechyłów. Jedynie wrażenie długości i szerokości zdaje się miejscami mocno odbiegać od tego co pamiętam z gry. Proste wydają się krótsze a sporo miejsc jest szerszych.

Są jednak rzeczy, których rzeczy, których żaden symulator nie odda. Jedną z nich jest wjazd na lewą część drogi na karuzeli Caracciola (od nazwiska zwycięzcy pierwszego wyścigu na Nürburgringu). Ten złożony z betonowych płyt odcinek serpentyny jest chyba najbardziej pochylonym elementem toru i sam wjazd na niego jest zaskakującym przeżyciem.

Mimo, że północna pętla Nürburgringu ma prawie 21 kilometrów, to czas mija na niej w tempie ekspresowym. Raz, że nie jedzie się wolno, dwa, wszystko jest tu niesamowicie ekscytujące. Emocje związane z jazdą, możliwość obcowania z legendą, sportowe samochody oraz piękne otoczenie – to wszystko sprawia, że chce się jechać ponownie. Dlatego… kupujemy drugi bilet i atakujemy Nürburgring Nordschleife po raz kolejny.

Drugie w życiu okrążenie po Nürburgring Nordschleife okazuje się być nie mniej ekscytujące niż pierwsze. Zdjęcie z kolejnego przejazdu również kupiliśmy na stronie racetracker.de. Tym razem zdjęcie zostało zrobione w sekcji Brünnchen a autorem fotografii jest Rike67.

Nürburgring Nordschleife to nie tylko miejsce po którym warto się przejechać podczas jazd turystycznych. To także miejsce, na którym jest co oglądać. Każdy miłośnik sportowych samochodów, oprócz samej jazdy, na każdym kroku znajdzie tu dodatkowe atrakcje. Zdecydowanie warto wybrać się na jeden z punktów widokowych znajdujących się między drzewami, ale o tym za chwilę.

Po Nordschleife wcale nie trzeba jechać swoim samochodem. Odpowiednią maszynę można pożyczyć w jednej z pobliskich wypożyczalni. Te oferują całkiem szeroki wybór różnych modeli BMW, Porsche oraz innych marek. Można (a czasem nawet trzeba) przejechać się w wypożyczonym samochodzie razem z instruktorem. Inną opcją jest możliwość przejechania się na fotelu pasażera w tzw. Ring Taxi prowadzonym przez profesjonalnego kierowcę wyścigowego. Na ten moment oficjalna taksówka Nürburgringu to Mercedes AMG GT R PRO, ale wspomniane wypożyczalnie oferują też inne auta.

Nürburgring Nordschleife – punkty widokowe

Tuż przy samym Nürburgringu jest tylko jedna stacja paliw – słynna ED Tankstelle. Ponoć jest to jedno z miejsc, gdzie można łatwo zobaczyć ciekawe wozy. My jednak mamy pecha i jest tu prawie pusto. Ciekawostką jest to, że stacja nie zdziera z kierowców. Cena paliwa na dzień naszego przyjazdu jest podobna jak na innych stacjach oddalonych od autostrady.

Wracamy do tematu punktów widokowych. Punkt przy Pflanzgarten to całkiem długa przestrzeń, po której można się przejść i poszukać najlepszego (albo wolnego) miejsca do oglądania przejeżdżających „turystów”. Pflanzgarten to jedno z miejsc gdzie stoją fotografowie, więc można liczyć na kupno pamiątkowej foty z naszego przejazdu. Jest tu też budka jednego z marshalli, który dogląda toru i ostrzega o niebezpieczeństwach.

Z prawej strony dobrze widać przejeżdżające samochody, jednak ciężko zrobić zdjęcie przez dość wysoki płot. Z lewej jest dużo lepiej, bo stoi się wyżej oraz jest szansa na załapanie się na okienko dla fotografów, dzięki któremu praktycznie żaden niepożądany obiekt nie wchodzi nam w kadr.

Takich miejsc jak w punkt obserwacyjny przy Pflanzgarten jest wokół Nordschleife kilka. Czasem trzeba się trochę przespacerować, żeby do nich dojść, ale ponoć każdy jest wart uwagi. W słoneczne dni jest tu dużo ludzi, a na najpopularniejszych punktach stoją foodtrucki.

Nürburgring – historia

Na koniec warto wspomnieć jeszcze historii tego miejsca. Mało kto zdaje sobie sprawę, ale w momencie pisania tego tekstu (2021 rok), tor Nürburgring istnieje od… 95 lat! Pomysł na budowę toru wyścigowego w Niemczech narodził się na początku poprzedniego stulecia, jednak plany przerwała I Wojna Światowa. Dopiero kilka lat po wojnie zdecydowano się do planów wrócić. Główną motywacją było stworzenie miejsca do przeprowadzania wyścigów samochodowych oraz umożliwienie producentom testowania nowych maszyn w wymagających warunkach.

Na miejsce dla nowego toru wybrano góry Eifel. Decyzja była podyktowana dużym bezrobociem i chęć rozwoju turystyki w regionie. Do powstania toru w tym właśnie miejscu przyczynił się ówczesny nadburmistrz Kolonii – Konrad Adenauer (człowiek, który po II Wojnie Światowej został kanclerzem Niemiec, wydobywając ten kraj z gospodarczej zapaści).

Tor budowano przez dwa lata i oddano do użytku w 1927 roku. W pierwotnej postaci Nürburgring składał się z dwóch połączonych ze sobą pętel – północnej (Nordschleife) o długości 22,8km oraz południowej (Sudschleife) mającej 7,7 km, na których rozgrywano równoległe wyścigi, albo jeden wspólny na całej długości toru.

Historyczna pętla południowa ma niewiele wspólnego z dzisiejszym torem Nürburgring GP, na którym rozgrywają się m.in. zawody F1. Podczas gry Nordschleife była unowocześniana i przeszła przeszła spory remont w 1971 roku, Sudschleife poza powojenną odbudową, przez 50 lat nie zmieniała się. Na pętli południowej stopniowo odbywało się coraz mniej wyścigów i ostatecznie w 1983 r. ją zlikwidowano. Większą część przeznaczono na drogę publiczną, część stała się fragmentem Nürburgring GP a pozostałe fragmenty „zaginęły” pośród drzew.

Pętla północna Nordschleife to odcinek, po którym obecnie może jeździć każdy, podczas jazd turystycznych. Czasem (choć rzadko) zdarza się też, że można przejechać się po połączonych torach Nordschleife i GP. Jednak już samo Nordschleife dostarcza niesamowitych wrażeń.

Oprócz tego, że przebieg Nordschleife jest wymagający to na dodatek pogoda jest mocno nieprzewidywalna. My mieliśmy na szczęście umiarkowane opady deszczu, a tymczasem niejedne wyścigi rozgrywane były podczas ulewy i mgły z dodatkiem silnych podmuchów wiatru. Jeden z kierowców wyścigowych – Jackie Stewart, po tak wymagającym pogodowo wyścigu, określił Nordschleife „zielonym piekłem”. Żeby jeszcze bardziej pobudzić wyobraźnię, wspomnimy, że zawody F1 były rozgrywane także na północnej pętli aż do 1976 roku, kiedy to Niki Lauda w wyniku wypadku stanął w płomieniach. Jak wiadomo – Laudzie udało się przeżyć wypadek i wrócić do zdrowia.

W 1984 roku oddano nową pętlę Nürburgring GP, która po dziś dzień niezmieniona gości m.in. zawody Formuły 1. Mimo popularności rozgrywanych tu zawodów jak i samego miejsca w 2012 Nürburgring ogłosił bankructwo i wystawiony na sprzedaż za ponad 130 mln €. Dla władz regionu na szczęście najważniejsze było utrzymanie tego miejsca jako toru wyścigowego, więc wybrano inwestora, który utrzyma ring w niezmienionej postaci. Ostatecznie tor sprzedano Amerykanom za znacznie niższą kwotę – 70 mln €. Ci z kolei wypełnili kontrakt należycie, dzięki czemu możemy się cieszyć Nürburgringiem do dzisiaj.

To by było na tyle jeśli chodzi o historię toru Nürburgring w skrócie. Po więcej zachęcamy do zajrzenia magazynu Classicauto nr. 3-2006, skąd czerpaliśmy najwięcej informacji. W osobnym poście wspomnimy jeszcze o jednym z punktów widokowych, skąd można obserwować samochody jeżdżące po Nordschleife. Dużo więcej praktycznych informacji znajdziecie z kolei na stronie i w książce od nring.pl.

License topic has been discussed with Sales Manager Licensing representative of Nürburgring 1927 GmbH & Co. KG.