Przełęcz św. Gotarda (Sankt-Gotthardpass, Tremola)

Sankt Gotthardpass, albo przełęcz św. Gotarda (bądź Passo San Gottardo) to przełęcz na wysokości 2108 m. n.p.m. Była i jest ważnym szlakiem komunikacyjnym w Szwajcarii. Przełęcz łączy miejscowość Andermatt (kanton Uri) z miejscowością Airolo (kanton Ticino). Oprócz przełęczy przez tutejsze góry można się też przeprawić tunelem.

Tak naprawdę jedziemy tylko przez fragment nowej drogi św. Gotarda, z której to zbaczamy, żeby przejechać starą przełęczą św. Gotarda, noszącą nazwę Tremola (albo Tremola San Gotardo). Tremola to historyczna część przełęczy od strony południowej. Jest całkowicie przejezdna i u szczytu łączy się z nową trasą św. Gotarda.

Na chwilę jednak pozostańmy przy nowej wersji Sank-Gotthardpass. Gotthardstrasse częściowo została wybudowana jako droga biegnąca obok historycznej Tremoli. Pierwszy odcinek oddano do użytku w 1967 roku a ostatni w 1983. Jadąc Tremolą możemy z daleka podziwiać nową konstrukcję i od razu widzimy, dlaczego budowano ją tak długo – wygląda jak skomplikowane arcydzieło drogowej inżynierii. Na Gotthardstrasse składa się 13 mostów, tunel i długie galerie przeciwlawinowe. Wciąż jednak liczono się z tym, że nowa przełęcz św. Gotarda będzie zamknięta w zimie. Dlatego dodatkowo wybudowano pod przełęczą tunel, który z długością 57km jest najdłuższym wybudowanym tunelem na świecie.

Wracamy do Tremoli. Wkroczenie na nią bardzo łatwo odnotować, bo czujemy to całym ciałem. Tremola prawie w całości zbudowana jest z kostki brukowej. Na niskim zawieszeniu i 19″ calowych felgach czuć to bardzo dotkliwie. Na szczęście często odpoczywamy, bo punktów widokowych z których chce się robić zdjęcia jest tu całe mnóstwo.

Historia Sankt Gotthardpass sięga czasów rzymskich, jednak rzadko z niej korzystano. Większe powodzenie miały przeprawy Furkapass i Oberalppass. Przełęcz św. Gotarda zaczęła być częściej używana dopiero w 1220 roku, gdy wzniesiono pierwszy drewniany most, prowadzący przez wąwóz Schöllenen. W 1230 roku dobudowano słynny Diabelski Most biegnący nad rzeką Reus. Dzięki tym konstrukcjom stała się możliwa przeprawa przez wąwóz Schöllenen i Przełęcz Św. Gottharda stała się często uczęszczaną i dochodową dla cesarza drogą, ponieważ za przeprawę pobierano myto.

Z racji istnienia dwóch alternatywnych dróg na Tremoli spotykamy najmniej pojazdów. Mijamy góra trzy samochody, z pięć motocykli i kilku rowerzystów. Ci ostatni niestrudzenie pedałują pod górę i zdarza się nam kilka razy wyprzedzać tych samych, bo podczas postoju na zdjęcia, oni wyprzedzają nas.

Na szczycie Passo San Gottardo znajduje się dom pielgrzyma, który działa od 1685 roku prowadzony przez kapucynów. W schronisku każdy wędrowiec mógł ponoć liczyć na nocleg, kawałek sera i kubek wina.

Po minięciu domu pielgrzyma i jeziora Lado Della Piazza wjeżdżamy na nową Gotthardstrasse. Jest równo, szeroko i bardzo przyjemnie. Bardzo doceniamy asfalt po godzinnej przygodzie z nierówną kostką brukową.

Na koniec zapraszamy na film z przejazdu przełęczą św. Gotarda: